Komentarz do Fechtunku

Kolega podesłał mi link to pewnej dyskusji o fechtunku, bo wie, że jestem pasjonatem. Postanowiłem zrobić ten wpis bo zdziwiło mnie parę stwierdzeń, które padły w dyskusji poniżej wspomnianego wpisu. Z góry przepraszam za mój mentorski ton. To tylko moje zdanie poparte latami zajmowania się tą tematyką i ciągłym poszukiwaniem odpowiedzi.

Po pierwsze w materiale wideo prezentowanym w omawianym wpisie użyto puklerzy, czyli tarcz typowo pojedynkowych. Jeżeli ktokolwiek walczył puklerzem i zwykłą tarczą wie na czym polega różnica. Dla laików i dyletantów wystarczy powiedzieć, że puklerz to po prostu broń a dokładniej opancerzona garda lub umbo. W przeciwieństwie do tarcz ciosy nie miały być blokowane a odbijane i spychane. Walka puklerzem przypominała raczej boks pancerna rękawicą.

Po drugie na filmiku pokazano walkę tasakiem (niem. messer), czyli pochodną noża, a nie krótkim mieczem jak to ktoś zasugerował. Tak, jak pierwowzór tasak jest jednosieczny i służy do cieć i rąbnięć. Stąd charakterystyczne rozszerzenie głowni przy sztychu. W żadnym razie nie można tego materiału traktować jako wykładni dla walki mieczem krótkim, która rzeczywiście polegała głównie na pchnięciach, w tym zamachowych.

Po trzecie, walka sztyletami z materiału różni się od tego, co pokazują filmy, dlatego że to są tzw. stiletto o graniastej głowni służące do pchnięć a nie daga (ang. dagger) z obosieczną, zwężającą się ku sztychowi głownią. Owszem sztylety były śmiertelnym zagrożeniem dla ciężkozbrojnego rycerza, ale ze względu na dobijanie, nie w bezpośrednim starciu. Stąd wzięła się jego łacińska nazwa "misericordia" (miłosierdzie) rozpowszechniona w średniowieczu.

O mieczu “półtoraręcznym” nawet nie chce mi się pisać. W każdym razie na filmie widzimy walkę typowym mieczem długim spopularyzowanym w średniowieczu i używanym dwurącz pieszo lub jednorącz z grzbietu konia. Występowała też odmiana używana w XVI w. o nazwie “półmiecz”. Różnił się od długiego tym, że walcząc trzymano go jedną rękę na rękojeści a drugą na tępej podstawie głowni (często specjalnie oplecionej dla ułatwienia chwytu). Zwiększało to precyzję ciosów. Z oczywistych względów nie był to już miecz konny.

Zastanowiła mnie natomiast walka poleaxe'em (nie znam wiernego polskiego tłumaczenia). Jedyne co przypomina to walkę kijem.

Chciałbym jeszcze wspomnieć o technice walki mieczem Katana. Do tej pory sądziłem, że technika walki tak ostrą bronią polegała na unikach i parowaniu tylną częścią głowni. Ewentualnie na zbijaniu ostrza przeciwnika poprzez uderzenia w bok głowni jego miecza. Ponieważ Katana była ostra na niemal całej długości uderzenia ostrza o ostrze szybko spowodowałyby uszkodzenie tej zacnej broni. Poza tym nie bez powodu podczas pojedynku używano iaijutsu (technika dobywania miecza z jednoczesnym atakiem), w którym nie było mowy o blokach i parowaniu a często także unikach. Kendo (wywodzące się z Kenjutsu) to nie zupełnie walka mieczem Katana. W końcu boken używany w Kendo (“kijomiecz” – tłumaczenie własne) nie posiadał ostrza ani sztychu. To tylko styl naśladujący prawdziwą walkę, tak jak to, co pokazano na materiale filmowym.

Wszystkim polecam przejrzeć poniższe strony, jeżeli jeszcze ich nie znacie:

http://www.gladiatores.de/
http://www.arma.lh.pl/
http://freha.pl/

Chętnie podyskutuję, szczególnie, że mało w tym RPG.