Jesień. Za oknem ponuro i chłodno. Siedzę przy ciepłym grzejniku. Blat biurka spowija nikłe światło lampki. W tle słychać tylko cichy szmer wentylatorów komputera. Mam chandrę. W sumie, czemu tu się dziwić? W końcu taka pora roku. Jednak moje samopoczucie to nie tylko zła pogoda, czy echa resztek choroby. Chcę grać! Grać i prowadzić. Nieważne jak i z kim, byle by tylko znów poczuć emocje na sesji.
