Czy Flash to jeszcze film aktorski?

Obejrzałem wczoraj najnowszy film pt. Flash. Już na wstępie tego krótkiego wpisu mogę zdradzić, że było fatalnie. Jeżeli ktoś sądził, że MCU ma problemy to DCU nawet nie stara się odbić od dna. To kicz, popis aktorskiej głupoty, żenujących efektów specjalnych i niezamierzona karykatura.

Nowy Batman to porażka...

Przynajmniej w wersji z polskim dubbingiem. Dopiero po przełączeniu na wersję oryginalną ten film zyskuje i to wiele. Nie wiem kto wpadł na taki pomysł, ale generalnie dubbing, i to w takiej jakości stosuje się w filmach familijnych, a Batman takim filmem z pewnością nie jest. Poczułem się jak dziecko oglądające kreskówkę. Strasznie mnie to wybiło z klimatu.

Jak nie powinno robić się kina SF

 W weekend miałem czas nadrobić trochę świeżych filmów z gatunku SF. Obejrzałem Diunę, Matrixa 4 i Projekt Adam. Tylko jeden z tych filmów dało się oglądać z przyjemnością, choć żaden nie był wart mojego czasu. Ale po kolei.

Cyberpunk 2077 - moja subiektywna ocena

Wczoraj skończyłem główną linię fabularną w ostatniej grze studia CDProjekt RED i chciałem się z Wami podzielić moimi odczuciami i przemyśleniami. Od premiery Cyberpunka 2077, bo o nim mowa, minęło już przeszło rok. Trwało to tak długo, bo jestem typem niedzielnego gracza i gram tylko, by się oderwać od innych zainteresowań. Nie była to jednak tortura, jak pewnie niektórym mogłoby się wydawać, ale nie obyło się też bez wpadek. I od nich zacznę, bo to na pewno wszystkich interesuje najbardziej.

Na zewnątrz światów

Niedawno wpadła w moje ręce gra pod tytułem The Outer Worlds, która, w mojej opinii, miała być czymś na kształt falloutowego steam/dieselpunka. Pomyślałem, że to bardzo dobry pomysł, bo od dawna tęsknię za Arcanum i widziałem jego nowe wcielenie właśnie w podobnej grze. Dokładnie jako połączenie Fallouta 4 i Skyrima.

Rzut okiem na FUPL

Freeform Universal (w skrócie FU) to uniwersalna mechanika do gier fabularnych autorstwa Nathana Russella. Od kilku lat promował ją w naszym kraju Tomasz Misterka znany także jako Szerszeń. Przetłumaczył te dwadzieścia parę stron mechaniki na język polski i opublikował na stronie fu.netla.pl, gdzie wspiera ją nadal nowymi tekstami i modyfikacjami. Niedawno jednak ukazała się wersja papierowa, którą możecie zobaczyć na zdjęciach i to o niej chciałem Wam napisać parę słów.

Rzut okiem na Modern AGE

Wreszcie dotarł do mnie wyczekiwany podręcznik do Modern AGE. Jest to drugi podręcznik uniwersalny po Fantasy AGE, tym razem skierowany do miłośników współczesnych realiów. Mimo, że dopiero co dostałem podręcznik nie mogłem się opanować by go pokrótce omówić.

Anarchia między cieniami

Ostatnio moja kolekcja RPG powiększyła się o Shadowrun: Anarchy. Shadowruna znam i lubię od polskiego wydania drugiej edycji. Panowała wtedy powszechna opinia, że gra wymaga wiadra kości. Nie posiadam trzeciej edycji, ale od czwartej zmieniono dość mocno silnik gry. Można powiedzieć, że go odchudzono. Poziom zmian można porównać do tych, które zaszły między oWoD i nWoD. Potem jednak nastała piąta edycji. Z pozoru niewiele różniąca się od poprzedniej, ale, moim zdaniem, znacznie bardziej skomplikowana. Przyznam się, że o ile czwartą edycję pochłonąłem niemal od razu, to piąta cały czas czeka na lepszą chwilę. Tym bardziej ucieszyłem się, że powstał alternatywny zbiór zasad do tej edycji.

Czy RPG to gra?

Mimo, że pytanie może brzmieć głupio i próba odpowiedzi na nie spędziła niejednej osobie sen z powiek, to moim zdaniem niepotrzebnie się nad tym rozwodzimy. Gra to sformalizowana zabawa, mająca przede wszystkim bawić uczestników, ewentualnie uczyć ich czegoś. Znamienne jest, że wszystkie gry mają pewne elementy wspólne, takie jak: cele, reguły, wyzwania i interakcję.

Rzut okiem na Dwory Końca Świata

Wreszcie mam okazję przekazać wam moje spojrzenie na stosunkowo nową grę fabularną na naszym rynku. Wiele osób pewnie jest ciekawa jak wyszła druga edycja bardzo niszowego Dziedzictwa Imperium – systemu rozprowadzanego na konwentach, który nie grzeszył urodą. Obie edycje łączy wspólny świat, będący czymś na kształt epoki renesansu z magią i różnymi rasami. W przeciwieństwie jednak od DI w DKŚ zagramy wyłącznie szlachtą. Czy to źle, czy dobrze, tego nie wiem, ale mi od razu na myśl nasuwa się Monastyr. Jak więc prezentuje się nowy podręcznik, ufundowany dzięki platformie wspieram.to?

Dozbrój się!

Ostatnio w moje wirtualne ręce wpadł elektroniczny dodatek do Sword & Wizardry pod tytułem ReArm Yourself! autorstwa Szymona "Noobirusa" Piechy. Mimo polskiego autorstwa jest to dodatek spisany w języku angielskim.

Rzut okiem na Kronikę

Kilka dni temu, dokładnie w poniedziałek, miała swoją premierę autorska gra fabularna pt. Kronika autorstwa Noobirusa i zespołu z forum RPG Manufacture. By uciąć spekulacje gra nie ma żadnego związku z Kroniką opublikowaną przed laty w magazynie Magia i Miecz. Przede wszystkim jest kompletnym dziełem przywodzącym na myśl uproszczoną wersję AD&D. Z tego choćby powodu nie będę długo rozpisywał się o tym dziele. Nie przepadam za wcieleniami D&D.

Pakt z Cyfrografią

Tytuł nieco przewrotny, ale chwytliwy. W końcu czytacie te słowa. Niektórym może nawet źle się skojarzyć z różnych względów. No cóż, takie prawa rynku, że sprzedają się tylko krzykliwe slogany. Nie będę jednak nikogo biczował, chłostał, czy inaczej lżył. Co najwyżej siebie. Napiszę Wam za to co nieco o produktach “made in Cyfrografia”. Oczywiście tylko tych RPGowych.

Rzut okiem na Iron Man 3

Dzisiaj wpis nietypowy. tym razem rzuciłem okiem na najnowszą odsłonę przygód Człowieka-Żelazko. Spoilerów nie będzie, tylko kilka zdań. Iron Man to jedna z trzech moich ulubionych postaci komiksowych. Generalnie nie przepadam za uniwersum Marvela, ale Tony’ego Starka polubiłem jeszcze gdy byłem dzieckiem dzięki serialowi animowanemu. Zawsze miałem słabość do gadżeciarzy a pan Stark jest pośród nich postacią wybitną, co tylko potwierdziło się w trzeciej odsłonie cyklu. Cieszę się, że dopiero teraz zekranizowano tego bohatera, i że to Robert Downey Jr zagrał główna rolę. Nie wyobrażam sobie innego aktora w tej roli. No ale dosyć zachwytów.

Rzut okiem na formę Żelaznych Królestw

Przed kilkoma dniami nabyłem upragniony podręcznik do Iron Kingdoms. Wreszcie na samodzielnej mechanice. Wreszcie w jednym podręczniku, w pełnym kolorze. Wreszcie… A jednak mam pewien niedosyt, ale o tym za chwilę. Na razie cieszmy się, że podręcznik po roku od zapowiedzi wreszcie wyszedł. Co prawda, z tego co zrozumiałem, miały być nawet trzy, ale na szczęście jest tylko jeden.

Rzut okiem na Barbarzyńców z Lemurii

Miękka okładka, 111 stron w czerni i bieli, format trochę większy od B5 i cena prawie $25. Chory jestem, wiem. Ale tym razem się opłacało. "Barbarians of Lemuria (Legendary Edition)" to porządna dawka sword & sorcery. Wreszcie. Po kiepskich adaptacjach Conana, brawurowych eksperymentach Gramela wreszcie coś, co przemawia do mnie językiem Howarda.

Rzut okiem w Głębię Przestrzeni

Będąc na Avangardzie liczyłem, że zaliczę kilka premier. Niestety, albo i stety ze wszystkiego udało mi się złapać tylko świeżutki system o dość wymownym tytule Głębia Przestrzeni. Czyżby nawiązania do Deep Space? Mniejsza o źródło inspiracji dla samego tytułu. Poniżej moje wrażenia podzielone na dwie sekcje, znane z poprzedniej recenzji. A więc do dzieła.

Mechanika Charakternika

Na prośbę Thronaara zamieszczam krótką polemikę mechaniczną. By w ogóle móc pisać o kwestiach mechanicznych najpierw trzeba jakoś przedstawić podstawy. Nie jest to łatwe bo sam autor nie umie tego streścić. Generalnie mechanika to kopia d20, ale zamiast kostki używamy kart i k100. Rdzeń mechaniki wygląda więc następująco.

Treść Charakternika cz. 2

No cóż, pora zakończyć tą farsę zwaną na wyrost recenzją. Przeprawa przez podręcznik Charakternika to prawdziwe wyzwanie i powiem Wam, że jeszcze go nie zgłębiłem. Dotarłem do ostatniej strony, ale nawet połowy nie zrozumiałem. Mimo, że to wstęp to już chciałbym rozwiać wszelkie wątpliwości. Charakternik to gra nieudana i nie polecam jej nikomu, kto chciałby rozpocząć swoją przygodę z RPG lub przesiąść sie na coś rodzimego. Wybierzcie SWEPL, WFRP, ZC, KC, DP, 7th Sea, Wolsunga, czy cokolwiek innego, byleby nie to. Zaoszczędzicie sobie nerwów i frustracji.

Treść Charakternika cz. 1

Nie mogłem czekać aż przebrnę przez to “tomiszcze”, a idzie mi to strasznie opornie.  Mam wrażenie, że jakikolwiek podręcznik angielski w mojej kolekcji był bardziej dla mnie zrozumiały niż ten napisany niby ojczystym językiem. No ale nie będę uprzedzał faktów. Recenzja będzie częściowa bo na razie wdarłem się na kilkanaście rozdziałów w głąb, ale już teraz mogę co nieco powiedzieć o tym wiekopomnym dziele.