Na zewnątrz światów

Niedawno wpadła w moje ręce gra pod tytułem The Outer Worlds, która, w mojej opinii, miała być czymś na kształt falloutowego steam/dieselpunka. Pomyślałem, że to bardzo dobry pomysł, bo od dawna tęsknię za Arcanum i widziałem jego nowe wcielenie właśnie w podobnej grze. Dokładnie jako połączenie Fallouta 4 i Skyrima.

Nowe zdjęcia na blogu Zdobione

Nowe cuda rękodzieła zaprzyjaźnionej artystki. Codziennie będzie publikować coś nowego aż do Nowego Roku. Niedługo powinno pojawić się też coś bardziej erpegowego. To dzięki niej ozdobiłem wydrukowany podręcznik Zweihandera. Polecam obserwować bloga: https://zdobione.blogspot.com/

Zdobione

Nie wypada nie wspomnieć o tym, że niedawno ruszył blog mojej mamy, po której odziedziczyłem zamiłowanie do rzeczy pięknych i kreatywność. Jest bardzo artystyczną duszą i postanowiła dać temu upust publikując efekty swych prac na blogu Zdobione. Znajdziecie tam pięknie ozdobione przedmioty (na razie tylko bombki, bo taki okres). Żadnych półproduktów, czyste rękodzieło. Z czasem pojawią się nowe rzeczy i teksty. Serdecznie zapraszam i życzę miłego oglądania.

Drobna metamorfoza bloga

Stali bywalcy zapewne zauważą niewielkie zmiany w wyglądzie bloga. Jest to wyłącznie kosmetyka - delikatne poszerzenie i zmiana tła. Możliwe, że będę jeszcze coś zmieniał w najbliższych dniach. Zmiany miały być bardziej rewolucyjne, ale ostatecznie uznałem, że ta anachroniczna "klasyka" jest najlepsza. Jakoś nie pasuje mi do tematyki tego bloga nowoczesny wygląd.

Tekronicum wiecznie żywe cz. 1

Rozpoczynam cykl, któryś z kolei, wpisów tematycznych. Kolejny raz też zabieram się za mojego “sercołamacza”. Obecny wpis będzie tyczył się bardziej kwestii technicznych niż merytorycznych. Więc zaczynajmy.

Arcanum PnP

Dzisiejszy wpis sponsoruje literka “A” jak Arcanum. 12 lat temu twórcy hitowego Fallout’a postanowili zagłębić się w realia steampunka. Tak powstała chyba najsławniejsza gra tego typu na komputerach. Niestety od 12 lat na rynku nie pojawił się żaden godny następca, mimo wielu prób i renesansu steampunkowej mody.

Dawne przyrządy astronomiczne

Na wstępie zaznaczę, że poniższy tekst to po części reklama pewnego sklepu, więc jeżeli masz dość przedświątecznych zakupów daruj sobie dalszą lekturę. W przeciwnym wypadku zapraszam do przeczytania o tym na co natrafiłem całkiem przypadkiem.

Rzut okiem na formę Żelaznych Królestw

Przed kilkoma dniami nabyłem upragniony podręcznik do Iron Kingdoms. Wreszcie na samodzielnej mechanice. Wreszcie w jednym podręczniku, w pełnym kolorze. Wreszcie… A jednak mam pewien niedosyt, ale o tym za chwilę. Na razie cieszmy się, że podręcznik po roku od zapowiedzi wreszcie wyszedł. Co prawda, z tego co zrozumiałem, miały być nawet trzy, ale na szczęście jest tylko jeden.

Czekając na Żelazne Królestwa

Zainteresowani juz wiedzą, że premiera nowej edycji Iron Kingdoms: Full Metal Fantasy RPG została przeniesiona na 19 września b.r. Ja przy okazji upewniłem się tylko czy np. REBEL będzie miał je w swojej ofercie. Przy okazji kolega podlinkował mi nowe karty postaci, które przeoczyłem i naszły mnie pewne przemyślenia. Od zeszłego roku, kiedy dowiedziałem się o premierze, żyłem w nadziei, że wreszcie znajdę system, który mnie zadowoli w 100%. Jak widać moje wymagania są dosyć skromne. :)

Tworzenie postaci w Tekronicum

Wiecie, co w procesie tworzenia gry jest dla mnie najtrudniejsze? Właśnie tworzenie postaci. Potrafię sklecić na szybko mechanikę z wieloma opcjami, zaimprowizować całą kampanię (tudzież kronikę), wymyśleć historię świata od jego narodzin po dzień dzisiejszy (choć to najsłabiej mi idzie). Nie potrafię jednak stworzyć ciekawego i adekwatnego do klimatu gry mechanizmu kreacji bohatera gracza. Być może bierze się to z tego, że nie potrafię tworzyć własnych postaci w oparciu o gotowe systemy. Zawsze mam pustkę w głowie a w gotowcach zawsze coś mi nie pasuje, choć nie wiem konkretnie co. A może to wina samych systemów, które są za mało sugestywne (nie wszystkie, nie generalizuję w tej materii, bo są chlubne wyjątki)?

Amnezja

“Profesorze, jest już późno. Czy mogę na dzisiaj skończyć? Poza tym panu też przydałaby się chwila wytchnienia.

Nie, nie mój drogi. Ja jeszcze posiedzę a ty możesz już iść. Pewnie śpieszysz się do jakiejś dzierlatki. Jak jej na imię? Ach ta młodość.

Nie panie profesorze. Po prostu jestem zmęczony. Wieczory bywają chłodne a ulice niebezpieczne. Sam profesor rozumie.

Tak, tak. Idź już. O mnie się nie martw. Jutro dokończymy. Tym razem musi się udać.”

Castle Falkenstein od Mikołaja

Nadarzyła się niebywała okazja do wpisu. Na blogu Blanche Machina parowa ruszył minikonkurs mikołajowy. Do wygrania jest tylko jedno - podręcznik Castle Falkenstein w twardej oprawie. Tak, to ten legendarny system spisany ręką nie mniej legendarnego Mike'a Pondsmith'a (autora Cyberpunka 2020). Nic tylko brać udział i wygrywać.

Historia magistra tekronica est

Witam wszystkich zainteresowanych losami projektu Tekronicum. Mam dla Was dobrą wiadomość, właśnie skończyłem dzięki pomocy i uprzejmości Omleta i Shohei coś, co nie dawało mi spać po mocach – historię świata. Zadanie było o tyle trudne, że wiem jak większość z Was lubi nudny bełkot pseudonaukowy takich opracowań. Do tego dochodziło jeszcze moje wrodzone niezdecydowanie. W każdym razie ten etap jest już za mną. Od dzisiaj można zacząć myśleć o teraźniejszości, choć nadal nie wykluczam poprawek. Wreszcie mam szkielet którego tak długo mi brakowało.

Historia pewnego miasta

Na wstępie chciałem wyjaśnić, że nie będzie to dosłownie historia miasta a historia jego projektu. Jakiś tydzień temu postanowiłem zabrać się za coś konkretnego, za fragment opisu świata Tekronicum, który będę mógł sobie psuć i zmieniać do woli bez znacznego wpływu na resztę. Tak w mojej głowie narodził się pomysł wiszącego miasta. Dobrze przeczytaliście, nie stojącego, wznoszącego się, czy leżącego a wiszącego. Miałem parę ogólnych pomysłów oraz mniej więcej lokalizację na mapie świata (kontynentu dokładniej), jednak nadal brakowało mi konkretów i przede wszystkim stylu.

Gdzie jest Garnek…

…czyli, jak to na Avangardzie było?

A było fajnie, nawet bardzo. Plan obejmował 6 godzin wszystkiego po trochu, wyszło ponad 7 a i to było za mało. Wylądowałem koło szkoły przed 10:00 a więc miałem czas by się zarejestrować i wkroczyć w, nieznany mi dotąd, świat konwentów. Pierwsze co mnie uderzyło to harmider, który towarzyszył mi przez cały pobyt. Nie było wprost miejsca gdzie byłoby na tyle cicho, by móc z kimkolwiek swobodnie porozmawiać. Druga rzecz to wprost komiczne zachowanie wszystkich konwentowiczów (w tym moje). Przy każdym spotkaniu odbywał się ten sam dziwny rytuał: najpierw obie strony lekko się pochylały, by dojrzeć napis na identyfikatorze, co przypominało ukłon przed pojedynkiem, by potem niemal wpaść sobie w ramiona, niczym dawno nie widziani przyjaciele. Tak internetowe znajomości dopełniały się w realu.

Tekronicum nadal żywe

Być może zastanawiacie się czy nie porzuciłem mojego sztandarowego projektu? Nie zmieniłem tytułu blogu więc nie ma się czym martwić. To prawda, długo nic nie pisałem ale miałem inne zajęcia a Tekronicum musiało sobie po prostu poleżeć. No i leżenie wyszło projektowi całkiem na dobre. Mam garść nowości dla tych, którzy śledzą temat.

Pierwszą, która zapewne rzuciła się wam już w oczy to tajemniczy dokument po lewej. Jest to próbny skład. Chciałem zobaczyć czy starczy mi umiejętności by doścignąć swoje marzenia. Na razie nie ma tam nic pewnego. Zarówno czcionki jak i tła ulegną zmianie. Nie ma też żadnych grafik. No ale mniej więcej tak bym widział podręcznik formatu B5 z satynową zakładką w środku. Do tej pory tylko ja widziałem ten efekt oczami wyobraźni, teraz i Wy możecie choć po części poznać moje plany.

15 powodów powstania Tekronicum

Nie lękajcie się moi mili. Nie zaciąłem się jak stara płyta i nie będę ponownie pisał dlaczego Tekronicum jest takie wyjątkowe. Dzisiaj opowiem Wam, dlaczego Tekronicum wyjątkowe nie jest. A dokładniej, skąd czerpałem najwięcej inspiracji. Inspiracji RPGowych, ma się rozumieć. Więc po kolei.

Trzy trybiki

Jakiś czas temu, w zeszłym roku, pojawiły się dwa niskonakładowe RPG. W obydwu coś namieszałem i zmalowałem. Pierwszym była Ścieżka autorstwa Radosława “Nimsarna” Czerniaka. Drugim Trójca - Tomasza "Gertruda" Popielarczyka. Chciałem jednak nawiązać do tego drugiego systemu. Czemu? Bo to “nibysteampunk”. To powinno wystarczyć.

Cztery Pory Roku – Wiosna

Nastał wiosny czas. Życie na powrót rozkwita. Zielenią się łąki, zwierzyna ze snu zimowego się budzi. Rodzi się nowa nadzieja.

Zaskoczeni? Mam nadzieję. Nie, nie pomyliły mi się pory roku. Wiem, że jest zima i to jakiej wielu z Was jeszcze nie widziało. Jednak nie ma co Was jeszcze bardziej przygnębiać. Jest zimno jak diabli ale nawet w tej mroźnej porze przez okno przedostają się złociste promyki słońca. Od razu cieplej na duszy.

Karty czy kości?

Nie dla wszystkich jest to dylemat. RPG przez lata przyzwyczaiło grających do, niemal nieodłącznego, elementu jakim są wielościenne kości. Owszem, pojawiały się wyjątki takie jak Everway, Castle Falkenstein a także po części Deadlands, czy w ogóle Savage Worlds, ale tylko potwierdziły regułę, że RPG rządzą kości. Nie jest to wcale wielki spisek wydawców i autorów naszych ulubionych gier. To, że używamy kości to głownie Nasza “wina”.