Dawno nie pisałem nic o moim głównym projekcie czyli Tekronicum. Czas to nadrobić, ale dosyć nietypowo. Chociaż znając mnie raczej można się domyślić, że nie będzie nic o świecie gry tylko o mechanice, a ta jak wiadomo jest oparta na Fate Core. Więc porozmawiajmy dziś o Fate, a raczej o jego koronnym mechanizmie czyli aspektach.
Walka to prawie nieodłączny element gier fabularnych. W końcu wszystko zaczęło się od gier wojennych, prawda? Niekoniecznie, ale to temat na inną okazję. W Tekronicum będzie walka, dużo walki. W końcu osadzam grę w bardzo burzliwych realiach, gdy ścierają się wielkie idee. Ale walka będzie tylko tłem, środkiem wyrazu, który ma pokazać, że świat się zmienia i to bardzo mocno. Liczę, że pod wpływem postaci graczy.
Od samego początku zakładałem, że Tekornicum rządzi chłodna logika i nie ma tam miejsca na siły nadprzyrodzonych per se. Oczywiście mieszkańcy tego świata nie zdają sobie z tego sprawy i święcie wierzą w zabobony. I właśnie dlatego magia działa, choć de facto jej nie ma. Są dwa poziomy tego paradoksu.
Odkąd ukazała się ostatnia edycja mechaniki Fate minęło już trochę czasu, a ja wciąż biję się z myślami i przegrywam. Wciąż szukam dziury w całym i wynajduję najróżniejsze wymówki by tylko nie sugerować się Fate w mych rozmyślaniach ogólnoRPGowych. Niestety nie potrafię. Fate dopada mnie na każdym możliwym kroku i nie potrafię mu się oprzeć. Doszło nawet do tego, że przerwałem kolekcjonowanie RPG skupiając się tylko na Fate.